به گزارش تحریریه، بررسی مواضع طرفین در مذاکرات احیای برجام وین نشان می دهد که برخلاف ادعاهای دولت حسن روحانی، طرفی که باید تصمیم نهایی را بگیرد ایران است و طرف غربی حرف نهایی خود را درباره وضعیت تحریم ها در صورت بازگشت ایران به تعهدات برجامی به صراحت بیان کرده است.

آمریکا به تحریم های آیسا، کاتسا و مساله یوترن دست نزده و فقط تعلیق 6 ماهه را پذیرفته است به این امید که از تمدید یا عدم تمدید آنها در آینده نزدیک برای کشاندن تهران به مذاکرات موشکی و منطقه ای استفاده کند و در واقع اقتصاد ایران را به مذاکره؛ برای 10 ساله دوم شرطی نگاه دارد. اقتصاد ایران از سال 91 تاکنون به مذاکرات با غرب شرطی شده و 10 سال کامل را از دست داده است.

برخلاف ادعاهای دولت حسن روحانی که می گوید باید طرف غربی تصمیم گیری کند، طرف غربی با محوریت امریکا حرف آخر را زده و منتظر پاسخ طرف ایرانی است که عجله دارد در یک ماه پایانی خود را پیروز نشان داده و برجام را احیا کند.

از نظر میز بین الملل تحریریه چنانچه بارها نوشته است، از هم گسیختگی بین دیپلماسی و حقایق میدانی و حتی رقابت این دو با یکدیگر که در همه جای دنیا یک هدف را دنبال می کنند، باعث شده است تا جمهوری اسلامی ایران نتواند از برگ های برنده خود در مذاکرات استفاده کند.

درحالیکه در 10 سال گذشته تمام نبردهای منطقه ای از یمن گرفته تا شامات با پیروزی ایران به پایان رسیده است، اما مذاکره کنندگان ایرانی مانند طرف شکست خورده بر سر میز مذاکره حاضر می شوند که نشان از بی تخصصی آنها دارد که گمان می کنند دیپلماسی در یقه های بسته و لباس های شیک و لبخندها ملیح خلاصه شده است.

با شکست تحریم اقتصادی به دلیل رقم خوردن 80 میلیارد دلار مراوده تجاری در سال 1399 که در سایه بدترین نوع مدیریت در دولت و بانک مرکزی به دست آمده است، اقتصاد ایران در سال های بعد با تحریک دولت رئیسی با شکوفایی روبرو شده و فرصت استفاده از رقابت های شدید آتی بین محور شرق با محور غرب را هم در اختیار دارد. مساله ای که از نگاه عقب افتاده و فاقد شعور سازمان یافته سیاست خارجی کشور مغفول مانده است.

پایان/